Natuurgebied Bergerbos
Eigenaar(s): Staatsbosbeheer
Het natuurgebied Bergerbos is een aaneengesloten terrein van bossen, uitgestrekte heidevelden, rivierduinen van rivierstuifzand. Later, in het begin van de 19e eeuw, heeft men naaldbomen geplant om het stuifzand vast te leggen en als productiebos. Tegenwoordig vormt dit samenspel van verschillende terreintypes met een rijk planten- en dierenrijk één van de mooiste natuurreservaten van Noord Limburg.
Bovendien geven de vele cultuurhistorische sporen zoals grafheuvels en monumentale boerderijen extra meerwaarde aan het natuurgebied.
Historie
De bodem van het natuurgebied is door de jaren heen gevormd door de rivier de Maas die door het gebied stroomt. Het aangevoerde zand kwam in de droge tijden open te liggen en werd door de wind opgeblazen tot duinen in de vorm van een hoefijzer. Dit zijn de zogenaamde typische paraboolduinen van het natuurgebied Bergerbos. Op de plekken waar het zand werd verplaatst kwam de bodem met klei vrij te liggen, waar vennen ontstonden na neerslag.
In de Middeleeuwen hadden de boeren veel last van stuifzand die door de wind op hun akkers werd gestoven. Hierdoor werden de vruchtbare akkers schraal en leverden weinig op. Om het stuifzand vast te leggen, werden er begin 19e eeuw naaldbomen aangeplant. Naaldbomen kunnen namelijk in de meest bizarre omstandigheden groeien en het aangeplante bos kon tegelijkertijd als productiebos functioneren.
Natuurgebied met stuifzand, heide en jonge bos
Later is het natuurgebied Bergerbos aangewezen als beschermd natuurreservaat en is onderdeel geworden van het Nationaal Park Maasduinen. Op deze manier zullen de fraaie heideveldjes zoals het Quin, de Cockse Heide en de Duvelskuul in tact blijven. Hierdoor zal de rijke populatie van insecten, vlinders, amfibieën en reptielen blijven groeien.
In het natuurgebied liggen ook een aantal bijzondere vennen. Deze zijn ontstaan door vastgehouden neerslag. In en rondom de vennen is er een prettige leefomgeving voor kikkers en reptielen.
