Het relatief ruige natuurgebied Staelduinse Bos is een duinbos met geheimzinnige wandelpaden en hier en daar enkele duinstruiken. In de herfst vindt men er overal paddenstoelen. Op de natte plekken van het terrein groeien mossen. In het bos verblijven en broeden zo'n kleine 50 verschillende vogelsoorten.
De voormalige bunkers van de tweede wereld oorlog dienen als vleermuishotels.
Het samenspel van wind, ijs en water boetseerden de duinen en de ondiepten in de kustlijnen van de lage landen. De rivieren vormden de estuariumruggen waarop de Staelduinen zich hebben gevormd.
Hoogst waarschijnlijk heeft het Staelduinse Bos zijn naam te danken aan de vissers die hier vroeger van 'stealvisserij' hebben geleefd. De vissers vingen hun vissen door middel van staken (stalen) die de netten aan de rivierbodem vast maakten. Later werd het gebied opgekocht door een rijke fabrikant en hij ging er een productiebos planten. Het terrein vormde zich geleidelijk door de jaren heen tot een duinbos.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd aan het bos veel schade aangebracht. Er werden bunkers en wegen aangelegd. De bunkers van de tweede wereld oorlog dienen tegenwoordig als verblijfplaats voor vleermuis.
Tegenwoordig is het natuurgebied Staelduine Bos aangewezen als een natuurreservaat. De beheerder Zuid-Hollands Landschap en de vrienden van het natuurgebied Staelduine Bos zullen de natuur in het reservaat een handje helpen zodat het zich tot een natuurlijk ruig bos ontwikkelt.
Dood hout en omgevallen bomen blijven in het bos liggen. Deze worden als schuilplaats gebruikt door de insecten. De insecten trekken op hun beurt weer vogels aan. De bunkers dienen tegenwoordig als verblijfplaats voor vleermuizen. De 'Circle of life' is op deze manier volledig in balans.