Nationaal Park De Biesbosch
Eigenaar(s): Vogelbescherming Nederland, Staatsbosbeheer
Ongestoord genieten van de oase van rust en stilte: Rustige kreekjes, wildgroei van planten, met mos begroeide bomen, doorgeschoten vloedbossen.
Nationaal Park de Biesbosch is een zoetwatergetijdengebied met kleine en grote eilanden ontstaan door de vele kreekjes, rivieren en wilgenvloedbossen. Het natte landschap ('Wetland') met enorme variatie vegetatie zit vol met leven zoals bevers, zeearend, ijsvogels, aalscholvers, Noordse woelmuizen, Kleine watersalamanders en vele kolganzen in de winter. Hierdoor is het natuurgebied één van de belangrijkste 'wetlanden' van Europa. Om deze status te behouden wordt de natuur door Staatsbosbeheer een handje geholpen zodat het zich verder kan ontwikkelen en/of herstellen.
Het Nationaal Park de Biesbosch bestaat uit:
- de Brabantse Biesbosch de Hollandse Biesbosch bestaande uit:
- de Sliedrechtse Biesbosch
- de Dordtse Biesbosch
Historie
Voor het ontstaan van De Biesbosch heeft de mens en de natuur grote invloeden gehad. In het begin was er alleen een moerassige riviermond onder invloed van de zee en de rivierdynamiek. Later kwam de mens. Door de jaren heen groeide de populatie en er was behoefte voor ruimte. Dit probleem werd aangepakt door land te winnen van de zee. Zo werden er dijken aangelegd en land gewonnen.
Door de jaren heen braken de dijken op de zwakke plekken door. Zoals de dijkdoorbraak van 11 op 12 november 1421 de Sint Elisabethsvloed die in één nacht een gebied van 30.000 ha veranderde in een binnenzee. De binnenzee begon onder invloed van de getijden vorm te nemen. Eerst begon de groei van biezenvelden. Hierdoor kreeg het gebied de naam 'Biesbosch' in de volksmond.
De spontaan groeiende biezen werden gebruikt voor het vlechten en binden van bijvoorbeeld manden, het hakgriendhout voor stoelpoten en hoepelsvoor boter- en haringvaatjes. Er ontstond een ware Biezencultuur in het gebied. Hierop volgde de Rietcultuur. Ook het riet dat de rietsnijders aan het land brachten werd gebruikt voor zinkstukken en voor matten. Met het verdwijnen van getij verdwenen ook rietsnijders en griendwerkers uit de Biesbosch. De sporen van deze twee culturen zijn nog steeds zichtbaar, zoals de langgerekte stroken met greppels, schrankketen (een bouwsel van wilgentenen en riet), stenen keten, woonarken, grienden en gorzen.
De Biesbosch een Nationaal Park
De Biesbosch heeft zich loop der jaren ontwikkeld tot één van de belangrijkste 'Wetland' van Europa. De diverse revieren, eilanden, kleine en grote kreken hebben belangrijke natuurlijke waarden. Om dit behouden en verder te ontwikkelen is de Biesbosch sinds de jaren vijftig onder beheer van Staatsbosbeheer. De natuur krijgt hier vrijspel en op sommige plekken helpt Staatsbosbeheer een handje.
De ambitie van de natuurbeschermers is om de oorspronkelijke dynamiek van de Biesbosch terug te krijgen. Er zijn hiervoor maatregelen genomen. Zoals het op een kier zetten van de Haringvlietsluizen, nat houden van sommige grasland polders, vrijlaten van grote grazers om het gras kort houden. In 1988 zijn er 42 bevers in de Biesbosch losgelaten die in 19e eeuw waren uitgestorven. Dankzij de steun van Staatsbosbeheer is de populatie van de bevers.
Bevers in de Nationaal Park de Biesbosch
Sinds 1988 zwemmen er weer bevers rond in de BiesBosch, nadat ze sinds de 19e eeuw in Nederland waren uitgestorven. Tussen 1988 en 1990 werden de 42 bevers losgelaten, die die zich verspreidt hebben over de hele BiesBosch. Inmiddels zijn er wel 150 bevers in de BiesBosch. In de directe omgeving van het BiesBoschcenterum zijn ook enkele burchten te vinden en overal in het gebied kun je beversporen aantreffen.
