Het is herfst. Moeder natuur is begonnen aan haar uitgebreide metamorfose. Omdat de zon in de herfst minder vaak schijnt, weten de bomen dat ze zich klaar moeten maken voor de winter. Hierdoor wordt er geen energie meer aangemaakt en verkleuren de bladeren van groen tot geel, oranje en bruin. Op een gegeven moment dwarrelen de bladeren van de bomen en worden ze door de wind gevormd tot hoopjes.

Overal in het bos schieten de paddenstoelen uit de grond. De ene paddenstoel is nog meer bizar dan de andere. Of denk aan de bedauwde spinnewebben die vroeg in de ochtend glinsteren dankzij de opkomende zon. Op koudere dagen worden weidse gezichten versierd door laag hangende mistbanken. Dit zijn enkele van de vele veranderingen die de natuur de komende dagen zal ondergaan.

Creatief met lamellen

Een lamel of plaatje is een van de papierachtige ribben onder de hoed van een paddenstoel, meestal van het type plaatjeszwam. Tussen de lamellen komen de sporen vrij. Ik vind persoonlijk de lamellen van zwammen één van de meest fotogenieke delen.

Het zijn namelijk lijnen die in de richting van de steel lopen. Soms zijn er oneffenheden in de lijnen waardoor een foto nog interessanter kan worden.

Het natuurgebied De Baardwijkse Overlaat ligt ten oosten van Waalwijk. De Baardwijkse Overlaat is grotendeels eigendom van Natuurmonumenten. Sinds 1978 is deze organisatie eigenaar van 48 hectare.

De Baardwijkse Overlaat functioneerde om het water van de Maas op te vangen in tijden van overstromingen. Hierdoor onstonden plassen en is trekpleister voor amfibieën geworden. in het bos om het Lange Wiel ziet men veel paddestoelen.

Overstromingen

Sinds de middeleeuwen is men bezig de overstromingen van de Maas, de Aa en de Dommel die veel water afvoerden. Soms was het water niet te afvoeren en overstroomde Het Bossche Broek, De Maas overstroomde bij Grave. Het water werd onder andere opgevangen in de Beerse Overlaat.

Het water werd onder andere opgevangen in de Beerse Overlaat. 

Routeinformatie

Rode wandelroute is 5 km, 1 km door Baardwijkse Overlaat. We hebben een gedeelte ervan gelopen zie hieronder.

Het Nationaal Park Veluwezoom kenmerkt zich met glooiende heuvels bedekt met heide, hier en daar een alleenstaande boom en/of een mozaïek van donkergroene bossen. Hierdoor nodigt het landschap uit gefotografeerd te worden.

Eén keer per jaar, in de maanden augustus en september, verandert het glooiende landschap in een paarse massa tot aan de horizon. In deze periode is de heide namelijk in volle bloei. Dit fenomeen is ons onderwerp voor deze tutorial.

Route informatie:

In deze tutorial laten we zien hoe je het beste heide kunt fotograferen. Zo worden de vragen hieronder één voor één behandeld en beantwoord:

• 1. Wat heb ik nodig om heidevelden te fotograferen?
• 2. Waar zijn de heidevelden in Nederland?
• 3. Wanneer kan ik het beste fotograferen?
• 4. Hoe maak ik mijn heidefoto’s interessanter?

De Slikken van de Heen, een bescheiden parkachtig natuurgebied ontstaan door ontzilten van schorren met de aangrenzende voormalige slikken en zandplaten.

Het gebied heeft zijn huidige staat te danken aan de aanleg van de Philipsdam en de natuur wordt door Het Zeeuwse Landschap gecontroleerd hersteld om zich verder te ontwikkelen.

 Proef de natuur in de Slikken van de Heen door een wandeling te maken op de 3km lange wandelroute.

Historie

Oorspronkelijk was de Slikken van de Heen is een complex van ontzilten van schorren met aangrenzende voormalige slikken en zandplaten. Na de aanleg van de Philipsdam en de vrijspel van de natuur is het natuurgebied zich vorm gaan nemen.

Door de gevarieerde vegetatie en het rust in het gebied zijn er vogels als de bruine kiekendief, de roodborsttapuit en het paapje gaan broeden.

Het waterbos is een bijzonder vochtig bos. In de winter staat het geregeld onder water. Het is bos is rond 1900 aangelegd als hakhoutbos. De stammen van de aangeplante essen, iepen en esdoorns werden eens in de zeven tot tien jaar afgehakt. Later heeft Natuurmonumenten het bos zoveel mogelijk haar eigen gang laten gaan.

De afgehakte stronken zijn uitgegroeid tot forse bomen. Het dode hout, dat in het bos blijft, biedt levensmogelijkheden aan insecten, spechten, mossen en zwammen. U kunt ontdekken hoe natuurlijk het bos inmiddels is. U loopt over kruip-door-sluip-door paadjes en dijkjes naar de uitkijkpost over het Brede Water. Het is aan te raden uw laarzen aan te trekken want dit is een route voor de echte woudloper.

Duinherstel in het Waterbos op Voorne.

Duinherstel in het Waterbos op Voorne. Op plaatsen waar het duin de afgelopen decennia volledig is dichtgegroeid en weer een open karakter moet krijgen, worden nog bomen gerooid en struiken verwijderd.

In de 20e eeuw zet een grote verandering in, vooral door menselijk handelen. De zeewaartse duinen worden vastgelegd. Bij de kustversterking wordt dan zand met voedselrijk slib gebruikt. de begroeiing reageert direct; struiken schieten als paddenstoelen uit de grond. Door de aanleg van de Maasvlakte en de welig woekerende struiken luwt de wind in het duin. Met de regn komt ook de vermestende stikstof uit de lucht naar beneden. Vee wordt niet meer geweid in het duin. Twee konijnenziekten, myxomatose en VHS, bereiken het duingebied. De konijnenstand stort volledig in.